Τι είναι η αγέλη λυκοπούλων?


-Πάντα πάντα πάντα....

-Πάντα.......

Κάθε Σάββατο ή Κυριακή το ίδιο τροπάριο...Λυκόπουλα, πράσινα καπέλα και κοντά παντελονάκια...

Κάνουν έναν κύκλο σε ένα μεγάλο άσπρο μεταλλικό κοντάρι και μετά ένας μεγαλύτερος κύριος με κοντό παντελονάκι και αυτός φωνάζει δύο Λυκόπουλα να πάνε προς το κοντάρι με τις σημαίες που αν δεν κάνω λάθος το λένε Ιστό...

Μετά...; Μετά για Είκοσι ολόκληρα λεπτά μας παίρνουν τα αυτιά με το παιχνίδι τους...τι κυνηγιούνται με μαντήλια στις ζώνες τους, τι παίζουν με μπάλα διάφορα παιχνίδια και επιτέλους μετά ηρεμούν...να σας πω την Αλήθεια δεν καταλαβαίνω και πολλά...όλα αυτά τα βλέπω κάθε Σάββατο ή Κυριακή από το παράθυρο του δωματίου μου, εκεί που έχω μέσα τον ηλεκτρονικό μου υπολογιστή για να παίζω...αλλά εδώ που τα λέμε θα προτιμούσα να ήμουν με τα άλλα παιδάκια στην αυλή απέναντι...

Τι να κάνουν άραγε; Πως αποφασίζουν το τί θα παίξουν; Κάνουν και μαθήματα; Διαβάζουν κάτι στο σπίτι; Ασχολούνται με αθλήματα; Πηγαίνουν Εκδρομές; Κάνουν επισκέψεις σε εκκλησίες και μουσεία; Τους αφήνουν να χρησιμοποιήσουν πλαστελίνες και πηλό με τις ώρες; Να ζωγραφίζουν; Να φτιάχνουν κούκλες για κουκλοθέατρο; Να ασχολούνται με άλλα θέματα...όπως το να βοηθάνε ανθρώπους που έχουν ανάγκη…Τα κάνουν όλα αυτά άραγε;

 Απ’ την άλλη; Ξέρουν ότι τα μικρά Λυκόπουλα, είναι ζωηρά και ότι τους αρέσει να παίζουν συχνεχώς; Πως ό,τι βρουν στο δρόμο το μαζεύουν για να κάνουν συλλογές; Ότι τους αρέσει να κάνουν συμμορίες; Πως συνεχώς ρωτάνε για να μάθουν; Πως τους αρέσει να φαντάζονται πως είναι πειρατές και ότι με ένα μεγάλο ξύλο μπορούν να μιμηθούν τον πιο καλό ξιφομάχο ή ακόμα και τον Ζορό;

Και κάθε φορά, βλέπω τα μεγάλα παιδιά που συνήθως ντύνονται λίγο περίεργα...μία φοράνε ένα κόκκινο μαντήλι στο κεφάλι και φοράνε και ένα βουλωμένο μάτι....Και αντί για χέρι έχουν έναν μεγάλο γάντζο...



τι ντύνονται καλικάτζαροι...τι ντύνονται οβελίξ....μα καλά...πως το κάνουν αυτό;

Γιατί το κάνουν αυτό; Πως μαντεύουν το τι αρέσει στα παιδιά να παίζουν;

Τα ρωτάνε κάθε Κυριακή;

Και φυσικά, το πρόβλημά μου είναι το εξής...δεν έχω πάντα την τύχη να κάθομαι κάθε Σάββατο για να τους χαζεύω...Είναι φορές που τα βλέπω να Μαζεύονται, να σηκώνουν τη σημαία στον Ιστό τους....να λένε αυτά τα “Ρα ρα ρα Αγέλη με χαρά” και μετά βγαίνουν και περιμένουν το λεωφορείο,μετά Εξαφανίζονται,μετά κάθομαι μόνος και πάω στον υπολογιστή μου για να παίξω ώσπου χωρίς να το καταλάβω, περνάνε 2 ώρες περίπου και τσούπ! Να και ακούω και πάλι τραγούδια και πάλι φωνές...και ναι κοιτάζω από το παράθυρο και τα βλέπω να κατεβαίνουν από το λεωφορείο στη στάση απέναντι από το σπιτάκι τους.

Ενα πρωί τα πέτυχα με σακίδια και φεύγανε πάλι....και μάλιστα αυτό το κάνουν πολύ συχνά...και μετά όταν έρχεται το απόγευμα τα βλέπω να έρχονται με τα πουκάμισα να κρέμονται...οι κάλτσες τους κατεβασμένες...και από τα σακίδια να κρέμονται κορδόνια και να σέρνονται στο δρόμο, αλλά φαίνονται όλοι τόσο ικανοποιημένοι και χαρούμενοι....είναι πάρα πολλές οι στιγμές που πραγματικά τα ζηλεύω. Πάρα πολύ τα ζηλεύω.

...Και εντάξει...έχουν όρεξη και παίζουν...έχουν όρεξη και τραγουδάνε....έχουν όρεξη να πάνε να δούνε θέατρο...σινεμά...κάποια στιγμή όλα αυτά δεν τελειώνουν; Κάποια στιγμή δεν θα αναγκαστούν να παίξουν το ίδιο παιχνίδι; Να πούν το ίδιο τραγούδι; Τι στο καλό έχουν...μήπως έχουν κανένα σακούλι με παιχνίδια με τραγούδια και ιστορίες; Δεν μπορεί κάποιο κόλπο θα έχουν για να είναι τόσο αστείρευτοι....

            Κι όμως, όποτε τους βλέπω ποτέ δεν παίζουν τα ίδια παιχνίδια και να λένε τα ίδια τραγούδια.

Τελικά...με όλα αυτά που έχω δεί...αυτά τα μεγάλα παιδιά που προχθές άκουσα πως τα φωνάζουν γερόλυκους...μέ έπεισαν...

Δείχνουν....αλλά τι λέω δείχνουν...Είναι τόσο καλοί και φιλικοί με τα Λυκόπουλα...

που τους εμπιστεύεται κανείς με την πρώτη ματιά.



Αλήθεια...σας συστήθηκα...; σας μιλάω τόση ώρα...σαν να είμαστε ξένοι!

Με λένε Στράτο....Εδώ και δύο μήνες ανήκω και εγώ στην παρέα των Λυκοπούλων απέναντι από το σπίτι μου...δεν τους βλέπω πια από το παράθυρο...

Και ξέρετε κάτι; Ολα αυτά που αναρωτιώμουν αν τα κάνουν....μπορώ πλέον να σας απαντήσω.

Ναι τα κάνουν...Και παίζουμε και κάνουμε χειροτεχνίες και τραγουδάμε και πάμε εκδρομές στα βουνά και πάμε και βαρκάδες και μαθαίνουμε πάρα πολλά πράγματα...πράγματα που δεν προλαβαίνουν να μας τα δείξουν στο σχολείο ή στο σπίτι...για αυτό σας λέω, ελάτε να γραφτείτε στα Λυκόπουλα...είναι ωραία εδώ, αλήθεια σας λέω.



Γειά σας τώρα...σας περιμένω και εσάς στην Αγέλη...άντε!

Τι κάθεστε...ακόμα;

ελάτε να παίξουμε!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου